Aziza Ouldbouya kan niet anders. “Ik ben gewoon niet geschikt om alleen thuis te zitten. Ik heb altijd gewerkt, maar toen dat door omstandigheden niet kon, ben ik uiteindelijk in vrijwilligerswerk gerold.” Daarnaast is het nut van anderen helpen voor haar een overtuiging dat diep van binnen zit. “Ik ben gelovig en voor mij is het heel vanzelfsprekend om anderen te helpen. Mensen hebben elkaar nodig, niemand kan alleen zijn. Als ik zelf iemand nodig zou hebben, dan wil ik ook dat iemand mij helpt. Dus ik doe dat ook voor anderen.”

Van jong tot oud

Die anderen zijn voor Aziza alle mensen, ongeacht geloof of afkomst, maar op de een of andere manier weten vooral dames met een Marokkaanse achtergrond haar te vinden. Ze heeft bij Stichting Buzz een club voor meiden van zeven tot elf jaar waarmee ze zingt, van popnummers tot traditioneel Arabische liedjes. Dan zijn er de net iets oudere meiden in het weekend eens per maand. “De meidenavond noemen we die. We praten over van alles en nog wat, zij mogen zelf het onderwerp kiezen. Als ik met hen ben, voel ik me soms zelf ook weer een meisje van zeventien!”
Heel anders is het op woensdag. Dan is er een club voor ouderen in het buurthuis en dat ze deze mag leiden betekent veel voor Aziza. “De oudjes, zo noem ik ze, doen me denken aan mijn eigen moeder. Ik mis haar heel erg.” Ze drinken muntthee en eten iets lekkers, lezen stukjes uit de Koran en praten over van alles en nog wat. “Ouderen zijn vaak afhankelijk van anderen en het is ook belangrijk dat ze niet thuis blijven zitten in hun eentje. Ik heb een keer twee mensen gehad die elkaar door omstandigheden al vijftien jaar niet hadden gezien. Het was een heel bijzonder weerzien, ik ben dan zo blij dat ik erbij mocht zijn.”

Ik vind het fijn om actief te blijven en het geeft me geestelijke rust.

Levensgeluk

In Marokko, voordat ze naar Nederland kwam, heeft ze Arabische literatuur en Islamitische wetenschappen gestudeerd. “Eenmaal in Nederland heb ik weer andere opleidingen gedaan en heb ik als bevallingsassistent voor allochtone vrouwen gewerkt. Later ben ik nog herschoold tot administratief medewerker en heb ik nog lang bij een leuke, grote kringloopwinkel gewerkt.”
In haar clubjes kan ze veel van de kennis kwijt die ze heeft geleerd tijdens haar studie. Ook reist ze het hele land door om, veelal in moskeeën, lezingen te geven over allerlei onderwerpen. De ene keer gaat het over hangjongeren en geeft ze advies aan moeders. De andere keer praten ze over de dood of over vriendschap. Om zelf ook altijd te blijven leren, volgt ze de ene na de andere opleiding aan de Islamitische Universiteit. “Inmiddels ken ik de koran wel uit mijn hoofd, maar ik pak er ook weleens de bijbel bij om advies uit te halen.”
Vrijwillig inzetten betekent voor Aziza levensgeluk. Ze heeft een moeilijke periode achter de rug na het overlijden van haar man. De sociale contacten die ze heeft door alle clubs zijn ook voor haarzelf goed. “Ik vind het fijn om actief te blijven en het geeft me geestelijke rust.”
Als ze een lach op andermans gezicht kan krijgen, dan heeft ze een voldaan gevoel. Of het nu met zingen, optreden, lezingen geven of praten is. Omdat ze zich goed kan aanpassen, is ze de ene dag een gastvrouw bij de ouderen, de andere dag een jonge meid die praat over liefde en dan weer de korandeskundige die lezingen geeft. Waren we nog iets vergeten Aziza? “Oja!”