Ze werd op Curaçao geboren en op Sint Maarten grootgebracht, verhuisde naar Curaçao en ging later bedrijfskunde studeren in Groningen. Zoals het wel vaker gaat, bleef ze voor de liefde in haar studentenstad plakken, waar ze nu, tweeëntwintig jaar later, nog steeds woont.

Brisa

Toen in 2008 de toenmalige burgemeester een oproep deed aan de Caribische gemeenschap om te helpen bij de imagoproblemen die er waren en een adviesraad gevormd werd, besloot Karen zich aan te melden. “Een klein groepje mensen zette de toon voor de hele groep en zorgde voor grote problemen. Beleidsmakers vroegen om te helpen aansluiting te vinden bij die groep. Dat was in meer grote steden zo.” Ze begonnen informeel en een aantal jaar later werd Stichting Brisa opgericht, waarvan Karen nog steeds voorzitter is. “We wilden positieve rolmodellen meer op de voorgrond zetten. Onbekend en bekend, zoals atleet Churandy Martina, comedian Jandino en Eugènie Herlaar, de eerste vrouwelijke nieuwslezer van het NOS-journaal. Daarnaast gaven we diverse voorlichtingen over onder andere het vinden van werk en organiseerden we culturele activiteiten.”

Ik word vaak door Caribische Nederlanders gevraagd als de communicatie met instanties niet goed verloopt.

Irma

In de stad Groningen zijn Caribische Nederlanders de grootste minderheidsgroep. De gemeente is Brisa altijd als adviesraad blijven zien. “Ik word vaak door Caribische Nederlanders gevraagd als de communicatie met instanties niet goed verloopt. Soms spreken ze wat basis Nederlands en lijkt het al snel alsof je elkaar begrijpt, maar in de praktijk is dat vaak niet het geval.”
In 2017 kwam een minder prettige wind op de Cariben aan wal: Irma. In de nasleep van de orkaan vluchtten gezinnen naar Nederland op zoek naar veiligheid en een beter bestaan. Enkele gezinnen kwamen in Groningen terecht. “Sommige mensen spraken geen Nederlands, maar voor de opvang was er wel communicatie nodig tussen de gezinnen en de gemeente. Zo kwam ik in beeld en zijn ook de werkzaamheden van de stichting wat verschoven.” Aanvankelijk zorgden Karen en haar medebestuursleden voor voedselpakketten en gingen in gesprek met de gezinnen. Later fungeerden ze als tussenpersoon en zorgden voor vertaling, uitleg en het bijstaan van de moeders bij zaken als huisvesting, financiën en school. “Vanwege de taalbarrière heb ik heel wat getolkt. Bijvoorbeeld toen een aantal kinderen op school werd gepest en de leerkrachten en ouders er door taal of culturele verschillen niet uitkwamen.”

Nog meer frisse wind

De praktische oplossingsgerichte houding van Karen zorgt dat ze veel in de weer is. Een belletje hier, wat administratie daar, een gesprek, een cv nalezen. En dat naast een fulltimebaan, een gezin met drie kleine kinderen en haar liefhebberij: praise- en worshipzang bij gelegenheden. Een mooi rolmodel, dat is ze zelf dus ook.
Om wat meer te verschuiven van praktische hulp naar het neerzetten van positieve rolmodellen en culturele activiteiten, is het bestuur begonnen met het zoeken van meer vrijwilligers. Studenten, gepensioneerden: alle kwaliteiten zijn welkom. Brisa zelf is dus op zoek naar een frisse wind.

Foto: Danir Tromp