Op het kookeiland in het huis aan de IJssel staat een schaakbord. “Het was het eerste bord dat ik zelf van mijn zakgeld kocht. De stukken zijn wel nieuw, die waren op den duur wel aan vervanging toe.” Op zijn tiende leerde Andre van Kuijk zichzelf schaken en deed mee aan het schaaktoernooi op school, werd derde en won een voetbal. Die raakte hij snel kwijt en ook het schaken verdween later een poos uit beeld. “De hobby kwam en ging en is pas echt gebleven toen mijn oudste zoon Julian op schaakles ging in de plaats waar we nu wonen.”

WK schaken

Ze waren de laatste weken live te volgen: schaakgrootmeesters Magnus Carlsen en Ian Nepomniachtchi streden tegen elkaar in het WK schaken. Een urenlange pot per dag en dan veertien partijen lang. Je zou het slow tv kunnen noemen, ware het niet dat het hart van menig schaakliefhebber er wel degelijk sneller van gaat kloppen.
André bleef wel op de hoogte van de score, maar keek er niet de hele dag naar. “Zulke partijen duren uren en als ik dan ga kijken, kan ik ook niet stoppen met nadenken over de zetten. Het is van zulk hoog niveau dat het amper bij te houden is.” Anders is het bij zijn jongste zoon, Vadim, die het verloop van de partijen wel volgde. Omdat hij op zijn zestiende al van het VWO rolde, heeft hij maar een tussenjaar genomen, om zich op schaakgebied te ontwikkelen en niet al te vroeg het studentenleven in te duiken, want dan kun je immers nog geen biertje meedrinken. Hij is inmiddels zo goed dat hij tijdens het afgelopen NK in zijn leeftijdsklasse op de zevende plek eindigde. “Vadim speelt niet meer tegen mij, dan is er geen lol aan voor hem.”

Vaak is het zo dat waar een gat is ik erin spring en ga helpen met zaken te regelen.

Toernooien

Op de Velpse schaakclub van zijn kinderen werd André destijds gevraagd voor een bestuursfunctie. In zijn werk op een adviesbureau houdt hij zich dagelijks bezig met strategieën en oplossingen bedenken en omdat hij van zichzelf een echte organisator is en dat ook leuk vindt, zei hij ja. “Vaak is het zo dat waar een gat is ik erin spring en ga helpen met zaken te regelen. Misschien soms wel iets te veel.” Want naast de club in Velp is hij ook bestuurslid voor de jeugd bij de Oostelijke Schaakbond en teamleider bij de Arnhemse Schaakvereniging. “Met Vadim ga ik ook vaak naar toernooien. Binnenkort gaan we vijf dagen naar Nancy in Frankrijk en in januari naar het Tata Steel toernooi. Hij is wel echt een toernooitijger, terwijl mijn oudste zoon en Lazlo, de middelste, het liefst op de club en online spelen. Zelf ga ik ook graag naar de clubs en vind ik toernooien ook altijd leuk.”

Kroegloperstoernooi

Tijdens de lockdown konden de live kampioenschappen voor de kinderen van de schaakclubs in de regio niet doorgaan en werd alles online georganiseerd, zodat ze toch nog konden spelen. “Samen met Vadim ben ik toen arbiter geweest. We moesten controleren of de kinderen zelfstandig zaten te schaken en geen andere schermen open hadden. Ik vond dat wel leuk en daarom heb ik recent een cursus scheidsrechter gevolgd, zodat ik het vaker kan doen, ook bij toernooien op het bord in plaats van achter de computer.” Zijn fanatiekste zoon was zelf negen toen hij zijn eerste competitie speelde en begeleidt nu zelf als vrijwilliger een jeugdlid van die leeftijd. “Hij denkt goed na over hoe hij die lessen moet aanpakken, wat dat betreft is hij een echte vooruitdenker, dat is niet alleen handig met schaken.
Voor wie het klassieke potje schaak niet spannend genoeg is, gaat André ook wat leuks organiseren: een kroegloperstoernooi. Dat is een kroegentocht en een potje schaak ineen: drankje, spelen en weer door, drankje, spelen en weer door, drankje, spelen, enfin…degene die braaf aan de koffie blijft, heeft waarschijnlijk de grootste kans om te winnen.

Tekst en foto: Annemieke Dubbeldeman